Opętana

Przykuta do łóżka, schorowana Ewa z wolna traci kontakt z rzeczywistością. Ada, jej córka, mieszka w innym mieście. Mimo trudnej relacji z matką, stara się jej zapewnić godziwe warunki, w tym opiekę Joli – starszej, religijnej sąsiadki. Gdy Ewa zaczyna widzieć i opowiadać rzeczy sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem, a w mieszkaniu dochodzi do niewyjaśnionych zdarzeń, bohaterki stają przed dylematem. Czy opowieści Ewy są zmyśleniem, następstwem galopującej demencji, czy skutkiem diabelskiego opętania? Starość nieuchronnie wiąże się z coraz większą samotnością. Gdy starzejący się rodzic jest pozostawiony samemu sobie, problem narasta. A co, jeśli owa samotność okazuje się konsekwencją kłamstw i popełnionych błędów?

Nasza sztuka to rozpisana na trzy pokolenia opowieść o rodzinie, w której kłamstwo stało się narzędziem do rozmywania granicy między rzeczywistością i fikcją. To także połączenie tematu opieki nad osobami starszymi z tytułową kategorią opętania. Czy to demonologiczne pojęcie można odczytać metaforycznie? Czy opętani, a więc wzięci w posiadanie nadludzkiej siły, możemy być przez bezradność, samotność i smutek?