IDEAŁY OLIMPIZMU

Igrzyska Olimpijskie są bezsprzecznie imprezą magiczną, a wywalczone na nich medale mają dla sportowców szczególną wartość. Zmagania olimpijskie są tak wyjątkowe dzięki długiej tradycji i niezmiennym ideałom, które zaczynały być kształtowane już w czasach antycznych. Niedawno rozpoczęte Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro są wielkim świętem sportu. Co celebrujemy podczas ich trwania?

Olimpiada

Zachowana do dziś nazwa igrzysk wywodzi się od greckiego miasta Olimpia, w którym rozgrywały się zmagania antycznych sportowców. Pierwsze udokumentowane zawody odbyły się w 776 roku p.n.e. i trwały 5 dni. Igrzyska musiały mieć ogromny wpływ na starożytnych i cieszyć się wielkim zainteresowaniem, skoro w targanej licznymi konfliktami antycznej Grecji na 2 miesiące ogłaszano „pokój boży”, zawieszając wszelkie działania zbrojne, by w spokoju przeprowadzić zawody i umożliwić sportowcom bezpieczną podróż. Termin „olimpiada”, dziś tożsamy z Igrzyskami Olimpijskimi, w starożytności oznaczał 4-letni okres między kolejnymi zawodami.

Zachowane zapiski starożytnych kronikarzy sugerują, że jedną z głównych wartości ówczesnych olimpijczyków była uczciwość, bowiem każdy z nich przed przystąpieniem do rywalizacji musiał w towarzystwie swego ojca i braci złożyć uroczystą przysięgę, że nie dopuści się oszustwa podczas zawodów. Innym walorem, szczególnie cenionym przez starożytnych Greków były styl i elegancja sportowców. Na przykład podczas biegu zwracano uwagę na odpowiednią sylwetkę, długi, zamaszysty krok i mocną pracę ramion.

Nowożytne Igrzyska Olimpijskie

Ostatnie zmagania starożytnych olimpijczyków odbyły się w 339 roku n.e. Przez kilkanaście stuleci zapomniano o tych zawodach – Igrzyska Olimpijskie powróciły dopiero w 1896 roku w Atenach. Jednym z inicjatorów i najważniejszych postaci ruchu olimpijskiego był francuski baron Pierre de Coubertin. Arystokrata, który zajmował się historią i pedagogiką, ma także ogromne zasługi pod względem krzewienia ideologii olimpijskiej. Baron był przeświadczony, że sport doskonali ludzi nie tylko w wymiarze cielesnym, ale także duchowym, co stanowiło nawiązanie do antycznego ideału człowieka pięknego fizycznie i wewnętrznie. Zwracał także uwagę na kulturotwórczą i wychowawczą rolę aktywności fizycznej – dowodził, że zmagania sportowe kształtują silną wolę, budują szacunek dla przeciwnika, a także promują szlachetne zachowania. Zachęcał też do dobrowolnej rezygnacji z nieuczciwych metod osiągania zwycięstwa i kultywowania idei fair play.

Symbol olimpiady, czyli 5 przecinających się kół jest najbardziej rozpoznawalnym znakiem na świecie. Każde z różnobarwnych kół symbolizuje kontynent i zamieszkującą go ludność. Flaga olimpijska ilustruje kolejny ideał związany z igrzyskami – równość i jedność różnorodnych kultur. Motto tych zmagań odnosi się natomiast do rywalizacji sportowej i brzmi: „Szybciej, wyżej, mocniej”. I rzeczywiście – olimpiada to zawody, które warunkują terminarz przygotowań większości sportowców, gdyż każdy pragnie zawalczyć w nich o jak najlepszą lokatę, a gwiazdy sportu w szczytowej formie stanowią gwarancję kolejnych rekordów. Jednak nie wszyscy olimpijczycy mogą stanąć na najwyższym stopniu podium. Myśl wspomnianego powyżej de Coubertina może być dla nich pocieszająca. Baron powiedział kiedyś: Najważniejszą rzeczą w igrzyskach olimpijskich jest nie zwyciężyć, ale wziąć w nich udział, podobnie jak w życiu nie jest ważne triumfować, ale zmagać się z organizmem. To idea szczególnie cenna w przypadku sportowców-amatorów. Przecież przede wszystkim liczy się ruch, solidna forma i dobra zabawa!